پیرسینگ

سوراخ‌کاری یا پیرسینگ یا آژین‌کاری (به انگلیسی: body piercing) شامل سوراخ کردن یا بریدن قسمتی از اعضای بدن است که برای نصب جواهرات یا انداختن حلقه و آویز ایجاد می‌شود. آژین کردن نوعی تغییرات بدن است. معیارهای فرهنگی بازتاب سوراخ‌کاری بدن بسیار گوناگون است. سوراخ کردن بدن، که نوعی اصلاح بدن است، نوعی سوراخ کردن یا بریدن بخشی از بدن انسان است، ایجاد شکافی که ممکن است در آن از جواهرات استفاده شود یا جایی که می‌توان کاشت را وارد کرد. کلمه پیرسینگ می‌تواند به عمل یا عمل سوراخ کردن بدن یا به شکافی در بدن ایجاد شود که با این عمل یا عمل ایجاد شده‌است. همچنین می‌تواند با نام تجاری به تزئینات حاصل یا جواهرات تزئینی استفاده شده اشاره کند. ایمپلنت‌های پیرسینگ باعث تغییر شکل بدن یا پوست می‌شوند (به عنوان مثال نخ‌های طلایی کاشت‌های زیر پوستی، پلاتین، تیتانیوم یا پلاستیک درجه یک را نصب می‌کنند). اگرچه تاریخچه پیرسینگ بدن با اطلاعات غلط عمومی و عدم مراجعه دانشمندان پنهان است، اما شواهد کافی برای اثبات این امر وجود دارد که از زمان‌های بسیار قدیم در سراسر جهان توسط چندین جنس مورد استفاده قرار گرفته‌است.

سوراخ کردن گوش و سوراخ کردن بینی به‌طور گسترده‌ای گسترش یافته‌است و به خوبی در پرونده‌های تاریخی و کالاهای قبر دیده می‌شود. قدیمی‌ترین بقایای مومیایی شده‌ای که تاکنون کشف شده، گوشواره‌های ورزشی است که گواه وجود این عمل بیش از ۵۰۰۰ سال پیش است. سوراخ کردن بینی تا سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد مستند شده‌است. پیرسینگ این نوع در سطح جهانی ثبت شده‌است، در حالی که پیرسینگ لب و زبان از لحاظ تاریخی در فرهنگ‌های قبیله ای آفریقا و آمریکا یافت می‌شد. پیرسینگ نوک پستان و دستگاه تناسلی نیز در فرهنگ‌های مختلف انجام شده‌است، پیرسینگ نوک پستان حداقل به روم باستان برمی گردد در حالی که سوراخ کردن دستگاه تناسلی در هند باستان توصیف شده‌است. ۳۲۰ تا ۵۵۰ قبل از میلاد. تاریخچه پیرسینگ ناف کمتر مشخص است. عمل پیرسینگ بدن در فرهنگ غربی رو به زوال و کاهش یافته‌است، اما از زمان جنگ جهانی دوم با محبوبیت بیشتری روبرو شده‌است، به طوری که محل‌های دیگری غیر از گوش در دهه ۱۹۷۰ محبوبیت خرده فرهنگ پیدا کردند و در دهه ۱۹۹۰ به جریان اصلی گسترش یافتند.

دلایل سوراخ کردن یا سوراخ نکردن متنوع است. برخی از افراد به دلایل مذهبی یا معنوی سوراخ می‌کنند، برخی دیگر برای بیان خود، به دلیل زیبایی شناختی، برای لذت جنسی، مطابقت با فرهنگ خود یا شورش در برابر آن، سوراخ می‌کنند. برخی از اشکال پیرسینگ بحث‌برانگیز باقی می‌ماند، به ویژه هنگامی که در جوانان اعمال می‌شود. نمایش یا قرار دادن پیرسینگ توسط مدارس، کارفرمایان و گروه‌های مذهبی محدود شده‌است. علی‌رغم اختلاف نظر، برخی از افراد اشکال شدید پیرسینگ بدن را انجام داده‌اند، به طوری که گینس به افرادی که صدها و حتی هزاران سوراخ دائمی و موقتی دارند، رکورد جهانی را اعطا کرده‌است.

روش‌های مدرن پیرسینگ بدن، استفاده مکرر از مواد سوراخ کننده بدن و اغلب استفاده از ابزارهای تخصصی تولید شده برای این منظور، تأکید دارند. پیرسینگ بدن یک روش تهاجمی است که برخی از خطرات شامل واکنش آلرژیک، عفونت ، زخم بیش از حد و صدمات جسمی پیش‌بینی نشده را دارد، اما اقدامات احتیاطی از قبیل روش‌های سوراخ کردن بهداشت و مراقبت‌های دقیق بعدی برای به حداقل رساندن احتمال مواجهه با مشکلات جدی تأکید شده‌است. زمان بهبودی لازم برای سوراخ کردن بدن ممکن است با توجه به محل قرارگیری بسیار متفاوت باشد، از کمی در ماه برای بعضی از سوراخ‌های دستگاه تناسلی تا دو سال کامل برای ناف. برخی از سوراخ کردن ممکن است پیچیده‌تر باشد و منجر به کندن شود.