زن

امروزه در سطح بین المللی و به ویژه در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه ، بیشترین توجه و تمرکز پژوهشی دانشمندان علوم اجتماعی به این مسئله صرف می شود که چگونه می تواند در کوتاه ترین زمان ممكن فاصلة میان کشورشان را با کشورهای پیشرفته کاهش داد و به سخن دیگر، توسعه یافتگی را متحقق سا زند. توسعه یافتگی مورد توجه این پژوهشگران صرفاً ابعاد مادی و اقتصادی ندارد و توسعه یافتگی همه جانبه، توسعة پایدار و توسعة انسانی را نیز در بر می گیرد. طبیعتاً شناخت عوامل پیشرفت کشورهای توسعه یافته مهم ترین دغدغة این پژوهشگران را تشكیل می دهد
نگاهی به روند زندگی بشری طی چند قرن اخیر نشان می دهد که توسعه به ویژه توسعه پایدار بدون در نظر گرفتن نقش زنان  ممكن نیست .مطالعات انجام شده در تعداد زیادی از جوامع نشان داده است که زنان عامل مهمی برای رشد و توسعه هستند. توانایی آنها در پس انداز و سرمایه گذاری در خانواده به خوبی به اثبات رسیده است. زنان به عنوان مراقبت کنندگان از تغذیة خانواده، با گرسنگی و سوء تغذیه مبارزه می کنند .نقش عظیم و نانوشته ی آنها در کشاورزی، بقای بسیاری از اجتماعات معیشتی را در زمین های حاشیه ای تبیین می کند ,اما عموماً این نقش زنان در برنامه ریزی های محلی و منطقه ای نادیده گرفته شده است و فعالیت های روزمره زنان امری عادی و فاقد تاثیر ساختاری خاص در نظر گرفته شده است . در حقیقت زنان به عنوان کنشگرانی منفعل در روند تحولات بشری نگریسته شده اند