دو راهی مردم

فرهنگ در جامعه ایران به همان اندازه غنی و گسترده است که مطالعه آن در کشور ما فقیر و بسته.صدها خطوط فرهنگی وجود دارد که شناخت علمی آنها می تواند به حل مسائل اساسی جامعه ما یاری رساند . اعضای جامعه با توجه به جایگاه اجتماعی ای که در آن قرار دارند،روابط اجتماعی ای که با دیگران برقرار می کنند و محیطی که در آن کار یا زندگی می کنند موقعیت های گوناگونی را تجربه می کنند که هر یک از این موقعیت ها واکنش های متفاوتی را طلب می کند.یکی از این واکنش های رایج،رفتار روانی-اجتماعی دروغ با الگوهای مختلف آن است.با وجود ظاهر غیر اخلاقی آن دارای کارکردهای عدیده است که حلقه های ناگسستنی زنجیره همیشگی ما را تشکیل می دهد(کتبی،1377).این واکنش گاه ما را از موقعیتی چالشی می رهاند و گاه موانعی که بر سر راه اهداف زندگیمان است بر می دارد و گاه روابط اجتماعی و دوستی هایمان را از بحرانی معین نجات می دهد.دروغگویی به عنوان بیان امری به صورت نادرست و آگاهانه جهت گمراه کردن فرد دیگر و تلاش برای باور به آن مساله است.انسانها سعی دارند در مناسبات احتماعی خود جانب صداقت را حفظ کنند با این حال دروغگویی در ارتباطات انسانها امری نادر و گهگاهی نیست(قاسمی؛محدثی گیلوایی،1396).روشن است که در جامعه ما دروغ پدیده فرهنگی بسیار کارآمد و چندمنظوره ای است که با زندگی روزمره ما آمیخته و قرین شده است و هیچگاه از نظر زمانی و مکانی دارای کم و کیف یکسانی نبوده و شاید به بلندای عمر زبان و چه بسا به درازای تاریخ تفکر باشد می توان فرض کرد همیشه با انسان اجتماعی همراه بوده است.اما دروغگویی عوارض و پیامدهای اجتماعی نامطلوبی نیز دارد؛بزرگترین پیامدهای دروغگویی را از بین رفتن اعتماد اجتماعی میان افراد،سازمان ها و مردم یا میان حکومت و مردم می دانند.سیسیلیا بوک اعتماد را همچون اکسیژن برای حیات اجتماعی ضروری می داند

علوم اجتماعی آموزش و پرورش منطقه ی خواجه...