دروغگویی در جامعه

زمانی که به سراغ دروغ در سطح یک جامعه, می رویم باید این نکته را در نظر داشته باشیم که این پدیده،محور اصلی را تشکیل می دهد که بر پایه ی آن دروغ در اشکال نهادینه ی خود شکل می گیرد.دروغ  لزوماً وابستگی مستقیمی به میزان  وجود«باور به تأثیرگذاری» آن در نزد «دروغگو» و «باور» به آن در نزد  مخاطب ندارد.در همه ی جوامع انسانی و در همه ی سطوح و زمان ها ما با اشکال  مختلف دروغ با شدت و ضعف های مختلف سروکار داریم.دروغ  می تواند از نوعی تحریف تعمدی و کاملاً زیان آور تا نوعی عدم شفافیت یا تغییر اندک واقعیت با تغییر چارچوب های آن گسترده باشد، بنابراین نمی توان برای آن حد و مرز دقیقی تعیین کرد.تحقیقات نشان می دهد با وجود آن که دروغگویی, در اغلب فرهنگ ها و ادیان همواره نکوهش شده است، در همه ی جوامع انسانی به نحو جدی شایع است.ها یا کاوا [1] زبانشناس، معتقد بود که انسان ها دو دسته اند:دسته ی اول،آن هایی که وقتی در کاری شکست می خورند می گویند در این کار شکست خوردم ، این گروه حقیقت را می گویند و دسته ی دوم ،کسانی که وقتی شکست می خورند می گویند من شکست خورده هستم این گروه حقیقت را نگفته اند

[1] -Ha  ya   ka  wa