ساختار حفاظتی

انسان بر اساس فرایند جامعه پذیری،اجتماعی شدن و تعامل متقابل اجتماعی،رفتارهای گوناگون را می آموزد و با الگوهای رفتاری،نهادها،گروه ها و ...آشنا می شود،ارزشها و هنجارهای جامعه را می شناسد و بر اساس آنها ساختار فکری خود را تشکیل می دهد و نسبت به امور و موضوعات مختلف نگرشها،وجهه نظرها،گرایشهای خاص و به طور کلی ساختار فکری خاصی نسبت به آن پیدا می کند و ساختار تفکری منحصر به فرد هر فرد او را از دیگر انسانها آشکار و نهان در کنشهایش مقابل پدیده های مختلف متمایز می سازد(برم و کازین؛1999،ارنسون،ویلسونوکرات 1999؛تیلور،پیلاووسیزر،2000).با توجه به منحصر بودن انسان از لحاظ ساختار فکری،انسان موجودی اجتماعی می باشد و تأثیر متقابل انسان و جامعه امری کاملاً بدیهی است.ارتباطات اجتماعی بر اساس اصول فطری و عقلی،پیوندهایی را بین انسانها ایجاد نموده که به واسطه آن،افراد جامعه دارای ساختار فکری و سرنوشتی مشابه شده اند.مسلم است هر گونه رفتاری از هر یک از اعضای جامعه می تواند در سرنوشت فرد و جامعه تأثیر گذار باشد.لذا برای حفظ و بقای جامعه،همگان نوعی مسئولیت نسبت به اعمال و رفتار یکدیگر دارند به همین دلیل جامعه نیازمند یک نظارت اجتماعی است.دین اسلام سازوکار امر به معروف و نهی از منکر را برای نظارت همگانی معرفی نموده که در صورت اجرای آن بقا و سلامت فرد و جامعه تضمین خواهد شد(قلی زاده،1392:32).امر به معروف وادار کردن دیگران (بوسیله زبان و یا عمل) به چیزی است که نزد عقل و یا شرع(یا هر دو) از آنچه که نزد عقل و شرع بد و ناپسند شمرده شده می شود(مسعودی،1380:15)