مهارت های اجتماعی و سلامت روان

جامعه  شناسان  بر  این  باورند  که  سلامتی  و  بیماری  روانی،  صرفآ  واقعیاتی  زیست  شناختی  و  یا  روان  شناختی  نیستند،  بلکه  به  طور  هم  زمان،  دارای  ابعاد  و  ماهیت  اجتماعی  نیز  می  باشند  (  4  ).  عوامل  اجتماعی،  همان  گونه  که  می  توانند  نقش  مهمی  در  ایجاد،  حفظ  و  ارتقا،  سلامتی  ایفا  نمایند؛  در  بروز،  شیوع  و  تداوم  بیماری  نیز  دارای  سهمی  اساسی  اند.  به  دیگر  سخن،  گرچه  تردیدی  نیست  که  افراد  در  میزان  آسیب  پذیری  نسبت  به  بیماری  های  روانی  با  یکدیگر  تفاوت  های  زیستی  و  فردی  دارند،  اما  مسئله  این  است  که  میزان  این  تفاوت  ها  تحت  تاثیر  موقعیت  اجتماعی  و  حتی  مهم  تر  از  آن،  برداشتی  که  افراد  از  آن  موقعیت  دارند  به  مراتب  بیش  تر  می  شود  (  ٣  ). 

بنابراین  در  بعد  اجتماعی  می  توان  این  گونه  به  سلامت  روانی  نگاه  کرد  که  فردی  که  دارای  سلامت  روان  مناسبی  است،  سازگار  می  باشد  و  از  مهارت  های  اجتماعی  و  سازگاری  با  محیط  برخوردار  بوده  و  می  تواند  آنها  را  به  موقع  و  در  جای  خود  به  کار  برد.  برای  ارتقای  مهارت  های  اجتماعی  جوانان  و  نوجوانان،  نیازهای  اساسی  شان  باید  برآورده  شود.  مانند  نیاز  به  امنیت،  نیاز  به  عشق  و  علاقه،  نیاز  به  مصاحبت  و  هم  نشینی،  نیاز  به  تنوع  و  گوناگونی  و  نیاز  به  رضایت  از  خود